Ya hatırladım da bir an geçen yaz değil ondan önceki yazdı. Sevgilimle kavgalıydım o sinirle evdekilere de bağırmış kapıyı çarpıp çıkmıştım. Gittim bir kuytu da öylece oturuyorum. Yarım saat falan geçti. Gözleri çekik güzel geldi, bir sigara uzattı (ki bu kız sigaradan nefret eder sadece benim içmem için alınmış bir paket sigara olduğu belliydi ). Aldım sessizce sonra dedi ki "Canın sıkkın belli."
Orda olduğumu ve ona ihticayım olduğunu nerden bildi, nasıl hissetti hiç bir fikrim yok. Ama böyledir işte Sam bir anda ortaya çıkar sonra bir anda kaybolur. O gün o yanımdan ayrıldıktan sonra kız arkadaşım aradı "Seni Seviyorum." dedi, ardından da annem aradı "Hadi eve gel sana portakallı kek yaptım." dedi. Meğer Sam sevgilimi ve annemi aramış ne kadar üzgün olduğumu anlatmış. Zaten hep en karmaşık anlarda ortaya çıkar hayatımı düzenler ve yok olur.
Arada bir de olsa dünyada bir denge olduğuna inandırır bu kız beni. Sanki yanı başımda bombalar patlarken, dünya yıkılırken, kavgalar olurken Sam gelecek bir gülümseyecek ve bütün kötülükler sönecekmiş gibi. Bara gidecek paramız olmadığında bira içtiğimiz o baraka sanki o içeri girdiği andan itibaren cennete dönüşecekmiş gibi ...
Şimdi İstanbul'dan İzmir'e baktığımda bir onu görürüm geçmişe ait. Galiba özlenecek sadece o kaldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder